Britse soldaat, Frans kustplaatsje, wapperende pamfletten dalen neer. Alleen al het openingsshot van Dunkirk (2017) spreekt ontzettend tot de verbeelding. Het is het begin van een kleine twee uur aan oorlogsspektakel, een zorgvuldig opgebouwd stuk suspense: kunnen deze soldaten naar huis worden gehaald? Maar het is ook een film van Christopher Nolan, dus er moet met tijd worden gespeeld.
Voor filmcriticus Kaj van Zoelen werkt de structuur vooral tegen de film. Er wordt maar gesprongen tussen de troepen op het strand, de boten die hen moeten gaan bevrijden en de luchtmacht die de operatie ondersteunt. Er wordt geknoeid met toon, met tijd en met locatie. En als je niet aan boord bent, trekt dit alles je uit de film. Vindt Kaj.
Host Ruud laat zich echter makkelijk meevoeren door deze filmische trucs, en schakelt makkelijk mee tussen vertellingen ter land, ter zee en in de lucht. Anytime.
Verder gaat het ook over: immersieve filmervaringen, het bestuderen van de geschiedenis en de ontwikkeling van filmsmaak over de jaren.
Links:
'Dunkirk Double Days: The Story of a Stand-in' op Frameland: https://frame.land/dunkirk-double-days-the-story-of-a-stand-in/
Wat Kaj inmiddels niet meer vindt van La Notte: https://www.filmtotaal.nl/recensie/10516
Hoe Kaj is bijgedraaid: http://www.salonindien.nl/2015/antonioni-herontdekken/
Extra links:
Re-Watchables met Quentin Tarantino over Dunkirk: https://www.theringer.com/2019/12/30/21043344/dunkirk-with-quentin-tarantino-sean-fennessey-and-chris-ryan
Like Stories of Old, Dunkirk herknipt als stille film: https://www.youtube.com/watch?v=DbIbchSteCI
